Betelek

Podstawy

Gra się 32-ma kartami - talia brydżowa od siódemek. Jest osiem kolejnych kart w kolorze (8 * 4 = 32) i dziesięć lew (10 * 3 = 30 plus dwie pozostające w dublu na stole). Grają trzy osoby. Rozdaje się po dziesięć kart, a dwie zostają na stole (zakryte) - te karty zwie się dublem (albo stolikiem, albo musikiem). Kolejność kolorów jak w brydżu (od najstarszego): bez atu, piki, kiery, kara, trefle. Również kolejność kart jest taka jak w brydżu (od najstarszego): as, król, dama, walet, 10,9,8,7. Gra dzieli się na Licytację i Rozgrywkę - najpierw się licytuje, a potem rozgrywa, tak jak w Brydżu.

Rozgrywka

Gra się w kolor, bez atu lub w gry betelkowate - w zależności od licytacji. Rozgrywka podobna jest do rozgrywki w brydżu, ale nie ma dziadka i są dwie dodatkowe zasady: jest obowiązek przebijania, a jak się nie ma do koloru jest obowiązek dokładania atu. Czyli trzeba zawsze dać starszą kartę w kolorze, a jak się nie ma do koloru, to trzeba przebić atutem. A gdy już jest przebite atutem i nie ma się do koloru, ale ma się mniejszy atut, to trzeba go dołożyć. Do tej pory zasady są takie same jak w preferansie.

Jedynym wyjątkiem od zasad rozgrywki jest betel (wyjaśnienie co to znaczy będzie dalej): wtedy nie ma obowiązku przebijania dla obrońców, ale nadal jest dla rozgrywającego. 

Rodzaje gier do wylicytowania

Gry dzielą się na normalne (1, 3, 5, 7, 9) i betelkowate (2, 4, 6, 8).

W grach normalnych chodzi o wzięcie zadeklarowanej ilości lew.

Betelkowate to rodzaj rozbójnika z kierek - chodzi o to, by wziąć jak najmniej lew. W betelku 2 wolno wziąć 2 lewy i nie więcej, w betelku 1 jedną, a w betelku 0 nic nie wolno wziąć. Betel polega na tym, że nic nie wolno wziąć i nie ma obowiązku przebijania dla obrońców - ale rozgrywający nadal ma obowiązek przebijania. Gra przeciwko betelkowatym polega na tym, by wcisnąć rozgrywającemu jak najwięcej lew. W betelkowatych rozgrywający ma tą przewagę, że zaczyna rozgrywkę, więc może wyjść w dużą kartę (ale nie w asa!) i ma pewność, że mu ktoś ją przebije. W betlu to nie działa. Z tego wniosek, że w betelku 2 można mieć aż 5 wysokich kart bez asa, a resztę niską i mieć szansę na wygraną. Ale w betelkowatych głównie liczą się siódemki i ósemki lub długie kolory od dołu. Dlatego w Betelku z prawie każdą kartą można coś grać - szczególnie gdy można wymienić dwie karty. 

Licytacja

Licytacja wygląda następująco: zaczyna rozdający (rozdają kolejne osoby w kółko) - może obejrzeć dwie karty ze stolika i wymienić je - gdy wymieni choć jedną, musi coś zalicytować, gdy nie wymieni, może spasować, ale dostaje 10 punktów na minus. Wymienić i spasować nie wolno. Ale wolno obejrzeć tylko jedną kartę i spasować (wtedy dostaje się minus 5 punktów). Gdy nie ogląda się żadnej karty z dubla, to można spasować za darmo. Oczywiście można licytować bez oglądania kart z dubla, ale to się nie opłaca. Po wymianie należy wyrzucić dwie inne karty (zasłonięte) i następny w kolejności może je znowu wymienić i coś zalicytować, ale musi podać równą grę w wyższym kolorze, albo wyższą grę. I tak w kółko aż do dwóch pasów. Czyli analogicznie jak w Brydżu. W ten sposób ustala się rozgrywającego (który pierwszy wychodzi w rozgrywce), wysokość gry jaką gra i ewentualnie atut. W przypadku gdy na początku wystąpią trzy pasy rozgrywa się kontrakt bez atu, bez rozgrywającego, po 2 punkty za lewę - wychodzi rozdający (ale to się prawie nigdy nie zdarza).

Punktacja

Poniższa tabelka przedstawia punktację:

 

 

* - W Betlu nic nie wolno brać i nie ma obowiązku przebijania dla obrońców, a jest dla rozgrywającego.

Opis kolumn:

Oglądanie dubla i spasowanie: -10, a każdej karty z osobna w dublu: -5.

W przypadku przegrania betelkowatych punkty liczy się odwrotnie: ujemnie dla rozgrywającego. W przypadku przegrania gry normalnej rozgrywający ma odpowiednio punkty na minus. Obrońcy w grach normalnych dostają punkty za lewy, które wzięli, niezależnie od tego czy rozgrywający ugrał czy nie.

Gra się na czas, albo na ilość rozdań, albo do zdobycia iluś punktów.

I to są już wszystkie zasady gry.

Strategia

Licytacja jest skomplikowana strategicznie, bo bardzo ważne jest to, co się wyrzuca po wymianie: gdy zamierzam grać betelkowate, to wyrzucam duże karty, ale wtedy następny je dostanie i mogę mu dać dodatkowe lewy. I analogicznie jest gdy zamierzam grać grę normalną: wyrzucam słabe karty, więc daje następnemu możliwość grania betelkowatych. W związku z wymianą, licytacja może ciągnąć się kilka kolejek, bo każdemu może coś przypasować, co innemu nie pasuje - a im dłużej się ciągnie, tym więcej daje się informacji ewentualnemu rozgrywającemu. Ale im więcej w licytacji można dać danych ułatwiających rozgrywkę, tym większa pokusa do blefowania. Dodatkowo wymieniane karty krążą w kółko dając jeszcze więcej informacji dla rozgrywki - ale tu też opłaca się blefować. Cała sztuka w tej grze polega na tym by wyrzucić takie karty, że przeciwnicy je wymienią i oddadzą mi karty jeszcze lepsze, pozwalające mi grać grę wyższą niż oni.

Oczywiście gra jest dużo ciekawsza na żywo z uwagi na wiele możliwości blefowania - ale można pomyśleć o graniu przez Internet.

Grzegorz GPS Świderski

Katarynagate – podsumowanie afery <- poprzednia notka

następna notka -> Stare prawa morskie