W 2004 roku skończył swój żywot „Stańczyk”. W ostatnim numerze ukazał się bardzo ciekawy artykuł: „Raport o AIDS”. Czasopismo było mało popularne wśród szerszej publiczności to i artykuł nie wywołał specjalnego dyskursu publicznego. Uważam, że niesłusznie. Artykuł jest kontrowersyjny, ale bardzo ciekawy i mimo, że dotyczy spraw medycznych, to zawiera wyjątkowo wnikliwą analizę filozoficzno-politologiczną.
Artykuł jest bardzo długi i całość można ściągnąć stąd:
Raport o AIDS. A ja robię poniże streszczenie i cytuję fragment.
W zasadzie każdy się zgodzi, że sprawa homeopatii to straszny szwindel firm farmaceutycznych – to jedno wielkie zbiorowe oszustwo, korupcja i manipulacja. Jeśli jest możliwe oszustwo w sprawie homeopatii na tak szeroką skalę, że większość ludzi na świecie uważa, że wytwory homeopatyczne to są leki (mimo, że to zwykła woda z cukrem), to dlaczego nie byłby możliwy światowy szwindel w sprawie AIDS? Ten szwindel został opisany w „Stańczyku” i polega na tym, że:
- HIV nie powoduje AIDS.
- AIDS nie jest choroba zakaźną.
- Nie istnieje jedno AIDS, ale wiele odmian, różniących się całkowicie objawami. Definicja AIDS się zmienia i określają ją ciała urzędnicze, a nie lekarze. W USA i Europie jest inna definicja AIDS niż w Afryce.
- Utrata odporności organizmu (prowadząca do różnych chorób), nazywana AIDS, nie jest spowodowana żadnym wirusem, ale toksynami – głównie narkotykami i lekami antywirusowymi takimi jak AZT i wieloma innymi czynnikami, takimi jak bieda, niedożywienie, złe odżywianie się, niezdrowy tryb życia itd...
- To, co powyżej, nazywa się hipotezą intoksykacyjną i wyjaśnia ona wszystkie paradoksy związane z AIDS. Obowiązujący paradygmat HIV=AIDS=Śmierć nie potrafi tych paradoksów wyjaśnić. Paradoksy na końcu.
- AIDS to bardziej problem polityczno-ekonomiczny niż medyczny. Walka z AIDS to bardzo dobry interes i zarabia się na tym miliardy dolarów, dlatego podtrzymywany jest fałszywy mit o AIDS.
- Współczesne państwa przekształcają się w "państwa terapeutyczne" - zdrowie czy choroba zostają upaństwowione, zinstytucjonalizowane i stają się przedmiotem polityki. Każda choroba i każdy chory to problem polityczny, problem rządu. Wybucha epidemia otyłości i rząd musi z tym walczyć. A AIDS jest najdoskonalszą chorobą, przy pomocy której można najlepiej ludzi straszyć, kontrolować i na nich zarabiać. Jakaś prawdziwa, realna choroba nie byłaby tak dobra, jak choroba fikcyjna.
Teza, że jest możliwy globalny spisek polegający na oszukiwaniu ludzi co do przyczyn AIDS wydaje się szokująca. No ale jak możliwe jest oszustwo w sprawie homeopatii, to czemu nie AIDS? Jeśli można masowo ludzi oszukiwać w sprawie szkodliwych cieków wodnych badanych wahadełkiem, albo wciskać kit, że układ gwiazd w momencie narodzin wpływa na charakter człowieka, to czemu nie można by stworzyć zabobonu o AIDS?
Ponieważ AIDS jest problemem politycznym i finansowym, a nie medycznym, to przyszłość AIDS należy rozpatrywać raczej w kategoriach politycznych. Wrogiem AIDS jest terroryzm. Walka z AIDS przestaje być priorytetem - ważniejsza staje się walka z terroryzmem. Na walkę z AIDS idą coraz mniejsze pieniądze i dlatego "epidemia" ustaje. I kiedyś wreszcie się skończy - wtedy albo się ogłosi, że ludzkość się uodporniła, albo wyciągnie się teorie intoksykacyjną.
Grzegorz GPS Świderski
PS1. Zwolennikami hipotezy intoksykacyjnej (czyli tytułowymi rewizjonistami AIDS) są:
- dr Peter Duesberg - profesor biologii molekularnej na Uniwersytecie Berkeley,
- dr Gordon Stewart - emerytowany profesor epidemiologii z uniwersytetu w Glasgow,
- dr Harvey Bialy - redaktor pisma „Bio/Technology”,
- dr Robert Giraldo - specjalista od chorób wewnętrznych, tropikalnych i infekcyjnych,
- dr Heinz Ludwig Sanger - emerytowany profesor biologii molekularnej i wirusologii, były dyrektor wydziału badań wirusologicznych w Instytucie Maxa Plancka,
- dr Walter Gilbert - profesor biologii molekularnej, laureat nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1980 roku,
- dr Andrew Herxheimer - emerytowany profesor farmakologii w Cochrane Center w Oxfordzie,
- dr David Rasnick - biochemik z Uniwersytetu Berkeley,
- dr Serge Lang - profesor matematyki Uniwersytetu Yale,
- dr Charles Thomas - biolog molekularny pracujący wcześniej na Harvardzie,
- dr Richard Strohman - emerytowany profesor biologii komórkowej Uniwersytetu Berkeley,
- dr Alfred Hassig - emerytowany profesor immunologii na uniwersytecie w Bernie, były dyrektor banków krwi Szwajcarskiego Czerwonego Krzyża,
- dr Etienne de Harven - profesor patologii na uniwersytecie w Toronto,
- dr Karry Mullis - biochemik, laureat nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1993 roku,
- dr Eleni Papadopulos-Eleopulos z wydziału fizyki medycznej w Royal Perth Hospital,
- dr Robert Root-Bernstein - profesor fizjologii na uniwersytecie stanowym Michigan,
- dr Harry Rubin - profesor biologii molekularnej i komórkowej na Uniwersytecie Berkeley,
- dr Bernard Forscher - były redaktor „Proceeding of the National Academy of Sciences”.
PS2. Więcej informacji jest na:
PS3. Na koniec fragment artykułu ze „Stańczyka”:
"(...)
Założenie l.Skoro HIV jest jedyną przyczyną AIDS, wirus powinien być obecny w dużej ilości u wszystkich chorych na AIDS, tak jak w przypadku innych infekcji wirusowych.
Fakty: U większości chorych na AIDS można odkryć jedynie przeciwciała HIV, a nie samego wirusa. Jak czytamy w Deklaracji, infekcje HIV identyfikuje się we krwi przez odkrycie przeciwciał, sekwencji genów lub izolacje wirusa. Jednak identyfikacja samego wirusa jest możliwa jedynie w nielicznych i uśpionych limfocytach, których kultury przygotowuje się tygodniami in vitro - z dala od przeciwciał gospodarza, które mają go unieszkodliwiać.
Założenie 2. Skoro HIV jest jedyną przyczyną AIDS, AIDS nie występuje u osób nie zakażonych.
Fakty: Literatura podaje co najmniej 4621 przypadków AIDS bez HIV.
Założenie 3. Retrowirus HIV powoduje upośledzenie odporności, ponieważ zabija limfocyty T (znane tez jako komórki T4, limfocyty T4 bądź limfocyty CD4), odpowiedzialne za odporność organizmu.
Fakty: Retrowirusy nie zabijają komórek, ponieważ tylko w żywych komórkach może nastąpić replikacja wirusa. Dlatego komórki T, zakażone in vitro, nie umierają, a te przeznaczone do reprodukcji masowej w celu wykrycia przeciwciał HIV (zdiagnozowania AIDS) są nieśmiertelne!
Założenie 4. Według takich samych kryteriów, jak dla innych infekcji wirusowych, HIV powoduje AIDS niszcząc większą liczbę komórek T niż organizm jest w stanie wyprodukować. Dlatego zakłada się, że liczba komórek T u osób zakażonych maleje.
Fakty: Nawet u pacjentów umierających na AIDS, 1 komórka T na 1000 jest zakażona HIV.
Założenie 5. HIV wywołuje jedną określoną chorobę - AIDS.
Fakty: Z definicji AIDS wynika, że HIV wywołuje 26 chorób, z których część jest skutkiem niewydolności odpornościowej, a część nie ma z funkcjonowaniem układu odpornościowego żadnego związku. Dodatkowo, wszystkie z tych chorób występują w obecności lub w absencji wirusa. Brak jest więc jednej choroby spowodowanej wirusem, pomimo, że posiadając RNA podobne do wirusa polio, HIV powinien wywoływać jedną określoną chorobę.
Założenie 6. Wszystkie wirusy mają najsilniejsze właściwości patogenne przed wystąpieniem przeciwciał w organizmie. Dlatego od 1876 roku stosuje się szczepienia ochronne przed zakażeniem w celu uzyskania odporności przez organizm.
Fakty: Z definicji, AIDS występuje tylko po osiągnięciu przez organizm odporności na HIV, o czym świadczy obecność przeciwciał we krwi, będąca jednocześnie diagnozą zakażenia. Dlatego teza, ze HIV powoduje AIDS, stoi w sprzeczności z założeniami przyjętymi dla innych wirusów.
Założenie 7. Aby spowodować AIDS, HIV potrzebuje od 5 do 10 lat.
Fakty: Wirus HIV replikuje się w ciągu jednego dnia, produkując ponad 100 nowych wirusów. W konsekwencji, jest najbardziej aktywny w przeciągu kilku tygodni od momentu zakażenia. Dlatego HIV powinien wywołać AIDS po kilku tygodniach od infekcji. Powinien, gdyby w ogóle powodował AIDS.
Założenie 8. U większości nosicieli HIV objawy AIDS występują po 5-10 latach. Okres ten ma stanowić potwierdzenie skuteczności leków antywirusowych w opóźnianiu zgonu chorych na AIDS.
Fakty: W latach 1999-2000 z 34,3 milionów nosicieli HIV na świecie, zaledwie u 1,4% (471 457 osób) wystąpił AIDS. Można tego dowieść przez porównanie danych Światowej Organizacji Zdrowia z 1999 i 2000 roku. Podobnie niski odsetek zakażonych zachorował na AIDS w latach poprzednich. W 1985 zaledwie 1,2% z l miliona nosicieli HIV w USA zachorowało na AIDS. Wskazuje to na fakt, iż roczna zachorowalność na AIDS, czyli na wszystkie 26 chorób wskaźnikowych, kształtuje się na poziomie 1,2-1,4% bez względu na terapie antywirusowe, stosowane od 1987 roku.
Założenie 9. Szczepionka przeciw HIV/AIDS powinna zapobiec zachorowaniu na AIDS. Dlatego tez naukowcy starają się opracować taką szczepionkę od 1984 roku.
Fakty: Po pierwsze, pomimo wielkich nakładów finansowych i pracy naukowej, nie udało się do dzisiaj opracować takiej szczepionki. Po drugie, AIDS jest diagnozowane w obecności przeciwciał HIV, które skutecznie redukują obecność wirusa u chorych na AIDS do ledwie wykrywalnej ilości. W związku z tym, czemu miałaby służyć szczepionka?
Założenie 10. Jak wszystkie inne wirusy, HIV trwa dzięki transmisji z jednego nosiciela na drugiego. Uważa się, że sprzyjają jej kontakty seksualne.
Fakt: Tylko 1 na 1000 kontaktów seksualnych bez zabezpieczenia skutkuje transmisja wirusa. Jednocześnie w USA tylko 1 osoba na 275 (ok. 0,36%) jest zarażona HIV. Dlatego jedna zdrowa osoba musi odbyć 275 tysięcy przypadkowych aktów płciowych, aby trafić na osobę zarażoną, zarazić się i móc zarażać innych. Jest to wątła podstawa dla wystąpienia epidemii.
Założenie 11. AIDS szerzy się w skutek rozprzestrzeniania się zakażeń HIV.
Fakty: Pomimo rozprzestrzeniania się AIDS w USA, nie zauważa się wzrostu infekcji HIV. Od 1985 roku liczba zakażeń HIV pozostaje stała do dzisiaj, utrzymując się na poziomie ok. 1 miliona nosicieli. Ponadto liczba zachorowań na AIDS rosła w latach 1981-1992 i od 1993 roku stale opada.
Założenie 12. Rocznie 3 miliony Amerykanów przechodzi transfuzje krwi. Do 1985 roku, kiedy testowanie krwi do transfuzji wyeliminowało obecność HIV, wielu z nich zostało zakażonych wirusem HIV obecnym w krwi dawców. W związku tym, wielu z nich powinno zachorować na AIDS w latach następnych.
Fakty: Nie odnotowano wzrostu zachorowań na AIDS wśród osób zakażonych HIV na skutek transfuzji przed 1985 rokiem. Dodatkowo, nie zanotowano ani jednego przypadku miesaka Kaposiego, choroby wskaźnikowej AIDS, wśród takich osób.
Założenie 13. W obliczu braku skutecznej szczepionki, na ryzyko zakażenia HIV/AIDS narażeni są lekarze i pracownicy służby zdrowia, naukowcy pracujący z HIV, partnerzy nosicieli, a także prostytutki.
Fakty: Literatura fachowa nie opisuje ani jednego przypadku wystąpienia AIDS, ani zakażenia się HIV, przez lekarza lub pielęgniarkę od ponad 816 tysięcy pacjentów w USA w przeciągu 22 lat. Nie zanotowano tez ani jednego takiego przypadku wśród ponad 10 tysięcy badaczy HIV. Podobnie, u żadnej z partnerek seksualnych hemofilików nie wystąpił AIDS. Nie ma tez epidemii AIDS wśród prostytutek. Można więc stwierdzić, że AIDS nie jest chorobą zakaźną.
Założenie 14. AIDS, podobnie jak wszystkie inne epidemie wirusowe w przeszłości, powinien rozprzestrzeniać się losowo wśród całej populacji.
Fakty: Od roku 1981 zarówno w USA, jak w Europie, AIDS występuję w przygniatającej większości wśród dwóch grup ryzyka: narkomanów dożylnych i homoseksualnych mężczyzn.
Założenie 15. Wirusowa epidemia AIDS powinna występować jako klasyczna krzywa w kształcie dzwonu, rosnąć wykładniczo na skutek rozprzestrzeniania się wirusa i opadać w tym samym tempie na skutek wystąpienia naturalnej odporności wśród populacji w ciągu kilku, kilkunastu miesięcy.
Fakty: Liczba przypadków AIDS rosła powoli przez 12 lat (1981-1992) i opada w sposób ciągły od roku 1993. Taki schemat jest charakterystyczny dla chorób spowodowanych określonymi zachowaniami np. rak płuc a palenie tytoniu.
Założenie 16. W obliczu ponad 34,3 milionów zakażonych, epidemia AIDS powinna wystąpić wśród dzieci, ponieważ uważa się, że HIV może być przekazywany z matki na niemowlę z 25-50% skutecznością.
Fakty: W USA i Europie mniej niż 1% zachorowań na AIDS to przypadki pediatryczne.
Założenie 17. Jak każdy inny wirus, HIV nie uznaje granic społecznych, politycznych i geograficznych.
Fakty: Występują zdecydowane różnice kliniczne i epidemiologiczne między AIDS w USA/Europie a AIDS w Afryce. W Europie i USA AIDS występuje wysoce selektywnie, dotykając głównie określonych i niezmienionych grup ryzyka, podczas gdy w Afryce epidemia rozkłada się losowo w populacji.
(...)"
