Podobno telewizja rozpowszechnia wypowiedź Jarosława Kaczyńskiego popierającego karę śmierci. Blogerzy i komentatorzy zastanawiają się: „czy mu to zaszkodzi?”. W demokracji tylko to jest ważne: czy wypowiedź zaszkodzi – a to, czy jest słuszna nikogo nie obchodzi. A mnie obchodzi! Uważam, że jest słuszna!
Napisałem kiedyś notkę zawierającą 15 argumentów za karą śmierci.
Opublikowałem też serię 26 notek z dyskusjami o karze śmierci.
A teraz chciałbym wesprzeć prezesa Kaczyńskiego ostatecznym argumentem za karą śmierci. Ten argument pozwala zaakceptować karę śmierci w kodeksie karnym nawet tym, którzy sprzeciwiają się wszelkiemu zabijaniu, którzy uważają, że nawet zabicie w obronie własnej jest grzechem! To jest naukowy argument przedstawiony z matematyczną precyzją:
Otóż zdarzenia odbywają się w następującej kolejności:
- Legislator (L) ustanawia powszechne prawo na danym terenie i dba o to by wszyscy mieszkańcy to prawo poznali i zrozumieli. Prawo to w skrócie brzmi: „kto zabija osobę niewinną ten musi zostać pojmany, wina musi być mu niezbicie udowodniona, i jeśli zostanie uznany winnym zabójstwa, to musi zostać powieszony”.
- Złoczyńca (Z) świadom obowiązującego prawa morduje niewinną osobę (O) na terenie, na którym to prawo obowiązuje.
- Detektyw (D) przeprowadza śledztwo i łapie złoczyńcę (Z).
- Prokurator (P) oskarża złoczyńcę (Z) i przedstawia niezbite dowody winy przed sądem.
- Sędzia (S) zgodnie z prawem orzeka winę złoczyńcy (Z) i skazuje go na karę śmierci.
- Kat (K) wykonuje wyrok śmierci wieszając złoczyńcę (Z).
Który z nich: (L), (Z), (O), (D), (P), (S) czy (K) jest winny zabójstwa dokonanego na (Z)?
Ewidentnie odpowiedzialnym za zabójstwo i (O) i (Z) jest tylko i wyłącznie (Z). Nikt inny za to zabójstwo nie odpowiada ani karnie, ani moralnie.
Morderca mordując inną osobę w państwie, w którym obowiązuje kara śmierci za morderstwo, samym tym czynem dokonuje na sobie zabójstwa. Wszystko zależy tylko i wyłącznie od mordercy - to jego czyn, z jego inicjatywy, generuje skutek polegający na powieszeniu go. A więc za jednym zamachem dokonuje morderstwa i samobójstwa.
Legislator (L) ustanawiając prawo zbudował tylko odpowiednio skonstruowany mechanizm (M) składający się z (D), (P), (S) i (K). Ten mechanizm ma na celu ochronę życia. Ustanawiając ten mechanizm (L) nikogo nie zabija – gdyby wszyscy przestrzegali prawa ustanowionego przez (L), to nigdy do żadnego zabójstwa by nie doszło. A więc (L) nie jest winny jakiegokolwiek zabójstwa, do którego mogłoby by dojść na obszarze, na którym ustanowił prawo. Jego celem jest to, by zabójstw w ogóle nie było.
Mechanizm (M) ustanowiony przez (L) może wiecznie leżeć w spoczynku, może nigdy nie zostać uruchomiony. Jeśli mechanizm (M) jednak zostanie uruchomiony, to winnym skutków jakie wywoła (M) jest ten inicjator, ten, który uruchomił (M). Winnym nie jest ten, który (M) zbudował i nie ci, którzy są elementami (M), czyli (D), (P), (S) i (K), winnym jest inicjator, czyli (Z) – on mordując (O) morduje też sam siebie wprawiając swoim czynem w ruch mechanizm (M).
Więc nawet ktoś, kto uważa, że każde zabójstwo jest złe, nawet zabójstwo na wojnie jest złe, zabójstwo w obronie własnej jest złe i zabójstwo zwierzęcia jest złe, powinien zaakceptować karę śmierci. Bo ani (L), ani (D), ani (P), ani (S), ani (K), uczestnicząc w działaniu mechanizmu (M), nie dokonują zabójstwa. Zabójstwa, i to podwójnego, na (O) i (Z), dokonuje (Z). Tylko (Z) dokonuje zła. A więc mechanizm (M) jest dobry, bo jest skierowany przeciwko złu dokonanemu przez (Z).
