Są ludzie, którzy poglądy polityczne traktują jako kryterium towarzyskie – uznają, że warto się kolegować, czy przyjaźnić, tylko z ludźmi, którzy mają podobne poglądy polityczne. Po poznaniu nowego człowieka sprawdzają jego poglądy polityczne i na tej podstawie decydują czy chcą dalej poznawać tego człowieka, czy chcą kontynuować znajomość.
Ja mam podobny sposób, ale inne kryteria. Też sprawdzam, czy jakaś osoba spełnia te moje kryteria i jeśli spełnia, to wiem na pewno, że jest człowiekiem wartościowym, wartym poznania, zakolegowania się, i znajomość warta jest pogłębienia i kontynuowania. Ale to nie znaczy, że brak tych kryteriów u jakiegoś człowieka przekreśla go w moich oczach - ich brak powoduje, że nabranie zaufania trwa dłużej.
Otóż ja szybciej nabieram zaufania do żeglarzy. Żeglarzy chcę dalej poznawać, żeglarze są fajni, mądrzy, szybko się z nimi dogaduję na dowolne tematy - wszystko łapią w lot i rozumieją. Potrzebuję mniej słów by się dogadać z żeglarzem - nawet w kwestiach filozoficznych, religijnych, czy politycznych.
Żeglarze to dobrzy ludzie. Żeglarzom można ufać. Żeglarze są mądrzy. Żeglarze są i teoretykami i praktykami. Byle kto żeglarzem nie zostanie.
Żeglarstwo jest sarmackie! [1]
Postęp techniczny trwa, wymyślamy coraz lepsze silniki i statki, a żeglarstwo mimo to trwa. Kiedyś cały transport wodny opierał się o żaglowce, dziś jest to już nic nieznaczący margines. Ale żeglarze istnieją i pływają. Mało tego - żeglarstwo rozwija się na niespotykaną skalę, powstają żaglowce, o których kapitan Cook nawet nie marzył, a jestem pewien, że byłby dziś nimi zachwycony i uznałby swoją epokę za przedszkole żeglarstwa w porównaniu z czasami współczesnymi. Mimo to nadal jest on jednym z największych wzorów dzisiejszych żeglarzy. Jak ktoś ma takie wzorce, to musi być dobry, uczciwy i ciekawy!
Żeglarstwo to też element polityki. Polityka też toczy się na wodzie. Żeglarstwo było silnym czynnikiem cywilizacyjnotwórczym, szczególnie dla naszej cywilizacji. Żeglarstwo jest konserwatywne.
Żeglarstwo to najbardziej konserwatywny sport! [2]
Żeglarstwo jest lepsze do oceny innych ludzi niż konserwatyzm, liberalizm, nacjonalizm, czy patriotyzm, bo nie można być żeglarzem teoretykiem. Kto nigdy nie prowadził samodzielnie jachtu żaglowego nie może nazwać się żeglarzem. Ale konserwatystą, nacjonalistą, liberałem czy patriotą można być teoretycznie, można tylko o tym mówić czy pisać, można tylko deklarować, że się te poglądy wyznaje.
Teoretykom można ufać, ale zaufać im w pełni można tylko, gdy staną się praktykami, gdy dokonają jakichś czynów zgodnych ze swoimi poglądami. Ale to też mało. W pełni warto ufać tylko ludziom starym i mądrym, którzy swoim długim życiem udowodnili swoje poglądy i swoje ideały.
Komu jeszcze warto ufać? Dorzuciłbym jeszcze: brydżystów, szachistów, goistów, pszczelarzy, trajkarzy, matematyków, karateków i malarzy. A politykom ufać nie należy – zwłaszcza socjaldemokratom!
Grzegorz GPS Świderski
